dağıttım kendimi

Kirpikleri kıvırcık sevdiceğim
Esmerim, tek sevdiğim..

 Dağılıyorum şimdi tek tek
 
 Ve kalbimi sana bırakıyorum.
En iyi sen bakarsın ona.

Gözüm kalan huzuru
           O eve biraktim.

İcimde kalan umudu ise
          Annemin mezarina.

Aklım kalmıştı bir de...
Onu da şiirlerimi sakladığım minik sandığa.

Kendimi iyice dağıttım işte.
Kendim bile kendimde değilim artık.
Kendimde değilim sevdiğim.

Şiir Bırakıyorum Avuçlarına Demet Demet

 21.04.15

-GİDİŞMELERİMİZ-

Sen şimdi gidiyorsun, git   -  diyerek başladı şiire-

Oysaki ne umutlarla gelmiştin yanıma.

Burnunun ucu kızarık, 

      aklın karışıktı. 

Başka kişinin yanından gitmiştin yanıma

Benim yanımdan gidiyorsun

          kim bilir kimin bağrına...

Benzerdik biz ya, duramazdık doğru dürüst.

Defolu duyguların kefeni bedenlerimiz ile,

Ne gitmeyi becerirdik , ne kalmayı

Ne kadar gitsek de , gelsek de bilmezdik bunları.

-Şiire ara verdi.

Buruk bir tebessüm ile yüzüme baktı.

Ne cevap verebildim,

Ne de cevap bekledi

Anlamadın değil mi o satırları?

Kalamadık birbirimize .. der gibi durdu ve devam etti-

Sen umutsuzluk ekmiş, mutsuzluk biçmiştin.

Yokluğuma yokluğunu koydum

Yok olduk.

     "biz" olamadık belki ama,

      Güzel terk edişlere imza attık.

      Ne zaman geri gelsek,

      Özür dilememelerimiz teninde yara oldu.

Aidiyetsizlik kokan tenin,

İç kırıklıkları dolu olan tenin,

Benim cennetim olan tenin...

-burada yutkundu-

    Oysaki ne umutlarla gelmiştin yanıma.

Ben senin, 

bana gelmeyen yanlarından öpüyorum şimdi.

Dikkatli git.

Kapım hep açık.

dedi ve şiir bitti.

Şiir bitti ve son kez baktı gözlerime.

Şiir bitti ve gitti.