Meğersem o.. çocuguymuş arkadaşlar! / Bu da böyle bir anımdır...

Herkesin gerçekten iyi tanıdığı biri vardır. Yani en azından tanıdığını sandığı. Bu senin için arkadaşın olabilir, başkası için kardeşi olabilir, benim için bunlardan biri sevgilimdi. 

"Hangi sevgilin yaa?"

"Ya hani var ya.. Şu eski olan?"

                                                 Şimdi öyle laf gevelemeye gerek yok, benzetmeler imgeler falan fistan.

Bu çok iyi çocuktu. Deliydi, gevezeydi ama adamdı.Tip desen insan sevdiğini güzel görür diyeyim kısaca. Onu tek lafla adam gibi adam diyerek açıklayabilirdim. Arkadaşlarının aranan ismi, ortamlarda güldüren şebek, sevgilinin biricik romantik sevgilisi gibi.

Kendimi de işte uçarı kaçarı, müzik ve telefon bağımlısı, kendine çok da iyi bakmayan, biraz da nasıl derler... Çabuk bıkan biri olarak gösterebilirdim.

Bu kıyaslamaya göre yanlışlık vardı.

Zaman geçtikçe ben her zamanki gibi mesafelerden, sorunlardan, kıskançlıktan yoruldum, kendime döndüm. Kitaplara döndüm, derslere döndüm. O kadar ayrı gözüktük ki zamanla sevgilim olmasına  rağmen, yokmuş gibi teklifler istekler geldi. Daha sık görüşebileceğim ya da daha yakışıklı insanlardan. Kabul etmedim tabii. Haysiyetli kızım neticesinde. Benim vicdanım el vermiyor bir oğlanı alacaklı gözle süzmeye, bir de takılacak değilim ya. 

Ayrılacağımızın belli olduğu haftalarda yırtındı durdu kendince.

27 Şubat gecesiydi,  aradı, daha ne kadar devam edecek böyle dedi.

Benim bildiğim tek şey ilerletemediğimizdi. Yapamıyorduk. Asla beni kimse o kadar sevmeyecekti. Kimse beni o kadar tanımayacaktı. Kimseyle hayal kuramazdım daha bu kadar.

Bilmiyorum dedim bu yüzden.

Eski kavgalar göz önüme geldi. Onu da daha üzmem gerekmezdi. Daha önce yüzlerce kez söylediğimiz "Eskisi gibi değiliz" lafını yineledim.

"Eskisi kadar bağlı değiliz... Peki sen ne düşünüyorsun?" diye devam ettirdim usulca.

"Bitsin mi?"

"Bitsin..." dedim açıkcası o saniyeler ne hissediyordum merak ediyorum şu anda. Duygusuz gibi geliyor da.

"Her şey mi?" dedi. Ben de cevap bulamadım. Tek bir kelimesine kitap yazabilecek insanım ben ama öyle mest olmuşum, öyle şaşkınlığıma denk gelmiş ki cevap bulamadım. Cevap bulamadan

"Kendine iyi bak..." dedi ve aynı şekilde cevap vermemden sonra bu hikaye de burada bitti diye düşünüyordum. Muhtemelen okuyan kişiler de öyle düşünüyordur. Ya da şu filmlerde olur ya dayanamaz bu iki insan birbirine geri dönerler. Ya da yıllar sonra pişman olurlar. Ama "Issız Adam" filminde değiliz.

 Daha iki üç gün önce ,tabiri caizse, kapımda köpek olan bu  insancağızın sosyal hesaplarına baktım dün gece.Yani ayrılmamızdan hemen hemen 20 saat kadar sonrasında. Eski sevgili omak bunu gerektirir çünkü. Senin hakkında bir şey yazmış mı, yapmış mı, acı çekiyor mu, özlemiş mi, hepsini öğrenmek gerek. Benden önceki sevgilisiyle bir araya gelmiş.

 Toplansanız o etmezsiniz lafları, en değerlim lafları, giderleri, gelirleri. Ayrılmamızın üstünden 1 gün geçmemiş köpek. Allahın belası. Gurursuz. Pislik herif. Siki düşesice. Götüne baston sokulasıca. Kızın profiline girdim hemen sonra tabii. o da aynen öyle. Benim gibi sinirli çatlak kız durur mu? Yardırdım telefonuna. Bana çeşitli laflarla onu unutamadım dedi. Bu ilişkiyi bitiren sensin şimdi mi aklına geldim dedi. Çok ağır konuştun kaldıramadım dedi. Dondum kaldım haliyle.

"Benimle çıkarken de onu mu seviyordun?" dedim. Binbir türlü laflar etti ama en sonucu olarak 'evet' diyebiliriz.

İlk başta ayrıldıktan hemen sonra ona gittiği için kızmıştım, sonra bir baktım ayrılmadan 20 25 gün öncesinden konuşmalarını screenshot ile atmış bu kız. Yani anlayacağınız aldatıldım sevgili, baylar bayanlar. 

Her şey sandığım gibi değilmiş. Meğersem adam gibi adam dediğim insan şerefsizin biriymiş. Ayrılığımızı çok üzülür diye diye ertelediğim kişi pezevengin tekiymiş arkadaşlar. Ben ki başka insanların yüzüne gülümsediğimde kötü hissederken o, önce onu unutmak için sevgilim olmuş sonra unutamadığından ona geri dönmüş. 

 Bu da hayatımdaki ilk ve mümkünse son aldatılışım oldu.

Sabırla sonuna kadar okuyan insanlara sonsuz teşekkürlerimle!