kızıla gebe olan gökyüzüydü kadın

Sonbahar kokuyor teni 

Teslimiyet duygusu hiç bu kadar baskın olmamıştı. 

Yağmur yağıyor gözlerinden 

Rüzgar uçuşuyor kısa saçlarına değerek 

Kırmızı yapraklar dökülür gibi dökülüyor kelimeleri 

Kırmızı dudakları arasından 

Sonra kapanıyor içine, 

Buz gibi duruyor karşımda. 

Hiçbir kış bu kadar üşütmemişti beni. 

O soğuğu ya da sıcağı sevmezdi bilirim. 

O üşüdükten sonra ısınma hissini severdi. 

Mutlu sonları olan filmler gibi. 

Mutlu sonlar sadece kurgulanmış hayatlarda olur, bilirdi. 

Bahar tenine teğet geçti lakin yağmurları değil 

Neden ağladığını hiç öğrenemedim. 

Gözleri kahveydi, ağlarken de kahveydi, gülerken de kahveydi. 

Kahve rengi dönek bir renk değil hislerle ya da giysilerle değişen. 

Bir kahve rengi, bir kahvenin kırk yıllık hatrı varmış onu öğretti. 

Köprücük kemikleri açıkta kaldı 

İnce uzun boynu gözler önündeydi. 

Bir şeyler yazası olmaz zaten yazları. 

Yaz ona hiç gelmedi. 

zaten o da yazı pek sevmezdi. 

"Sonbahar bakışlı kızın dudaklarından döküldü kırmızı kırmızı, çaresizliğimiz."